Coś się kończy,coś się zaczyna...

Po 9 latach zamykam sklep. Jutro ostatni dzień sprzedajemy,niedziela i poniedziałek to pakowanie,wieczorem oddaję klucze. Nie wiem co dalej. 

Wiem czego chcę. Chcę być instruktorem jogi. I mam na to szansę. Mam nadzieję że wszystko się ułoży po mojej myśli.

Nie traktuję likwidacji firmy jako porażki,raczej jako krok do przodu. Odnalazłam swoją pasję i jej chcę się oddać. Fajnie że mogę na tym zarabiać. 

Jest we mnie dużo lęku,obaw ale staram się z tym walczyć. Pozytywne mysli przyciagają pozytywne zdarzenia. Wierzę w to mocno. Mam wokół bliskich którzy mnie wspierają.

Dam radę.

Dochodzę do wniosku że czerwiec jest moim ukochanym miesiącem. Te krótkie noce,dzień który trwa i trwa,o 22ej jest dopiero szarówka,jak w listopadzie o16ej... Truskawki,kwitnące róże i nadzieja na piękne lato! Staram się być uważna,dostrzegać każdy piękny aspekt w każdej minucie,cieszyć się każdym promieniem słońca.

Ten czerwiec jest dla mnie wyjątkowy. 

4 czerwca zdałam egzamin i zostałam instruktorem rekreacji ruchowej o specjalności hatha joga. 

Nigdy,przenigdy nie pomyślałam że ja mogę być nauczycielem,a nauczycielem zajęć ruchowych to już w ogóle. Życie ma przewrotne poczucie humoru. 

Jestem nauczycielem jogi i sprawia mi to ogromną satysfakcję. Daje mi mnóstwo radości.

Wiem że to początek drogi,że jeszcze bardzo,bardzo dużo muszę się nauczyć ale wiem że dam radę. Od jutra zaczynam prowadzić po dwie grupy dziennie,przez dwa tygodnie,zastępuję moją guru.

A w weekend robię szkolenie z jogi na chustach,jadę do Łodzi. Cieszę się niesamowicie. 

Wszystko w życiu ma swój czas. W moim to chyba jest ten najlepszy moment.

Jestem wdzięczna Losowi za wszystko co mi daje.

Choć raz postaraj się wyolbrzymic szczęście,nie problem.

To było dla mnie mottem tego weekendu. Odczuwalam że jestem tu i teraz. Cieszyłam się każdą chwilą. Docenialam obecność bliskich mi ludzi.
Zaliczyłam niesamowitą smiechoterapie. Nie pamiętam kiedy tyle się śmiałam. W innym życiu chyba.
Grzalam się w cieple bliskości z ludźmi ktorzy są dla mnie ważni,którzy stali się częścią mojego życia.
Praktykowalam do bólu mięśni,do sprawdzenia własnych możliwości.
Wyolbrzymialam szczęście,choć i bez tego odczuwalam je każdą komórką ciała.
Od jutra powrót do rzeczywistości,ale to co przeżyłam jest moje i bezcenne.

Life goes on...

Wciąż tęsknię. Wciąż odczuwam Jej brak. Wciąż nie potrafię posprzątać Jej pokoju,wywieżć rzeczy. Daję sobie czas na to.

Życie toczy się dalej.

Zaliczyłam podwójny debiut jako instruktorka jogi,na zajęciach dla początkujących i na mojej zaawansowanej grupie. 

Ten pierwszy debiut dużo trudniejszy,dobrze że Justyna mi pomogła,wystapiła w roli mojej asystentki. 

Zaawansowaną grupę dużo łatwiej ogarnąć,oni już wiedzą jak mają robić,trzeba im tylko "program" odpowiednio ułożyć żeby zmęczyć towarzystwo. Na koniec dostałam brawa i gratulacje więc chyba nie było żle. Dziś powtórka. 

Dużą radochę mi to daję. W końcu czuję że się realizuję. Może uda się zrobić z tego sposób na życie?

Na kursie zostały nam już tylko 4 zjazdy co jest powodem naszej rozpaczy bo coraz lepiej się razem bawimy,coraz bardziej się przed sobą otwieramy,jesteśmy sobie coraz bliżsi. Po kursie ten kontakt na pewno się rozlużni...

3 stycznia odeszła moja Mama

A jeszcze w poniedziałek gdy w przebłysku świadomości mówiła że czas umierać,żartem powiedziałam "mamo,daj spokój,taki mróz teraz,ziemia zamarznięta,poczekaj do wiosny"

Nie posłuchała.

Ten rok był dla mnie niewątpliwie rokiem zmiany. Wewnętrznej i zewnętrznej.

Zapuściłam włosy,niby nic a dla mnie spore wyzwanie.

Ale największa zmiana to ta do której dojrzewałam od dawna,ta która wydawała się niemożliwa,bo ja przecież od zawsze byłam pesymistką. Chyba z domu to wyniosłam,przekonanie że na pewno się nie uda. Wszystkie możliwe nieszczęścia i niepowodzenia przewidywałam na dekadę do przodu. Skutecznie. Bo przecież nasze myśli mają moc.

Zawsze powtarzałam że mam w życiu wielkie szczęście do ludzi. I dzięki nim powoli do mojej głowy sączyła się wiedza,myśl,że może to nie świat wokół mnie jest taki zły.Tylko moje nastawienie do niego takim go czyni. Ktoś bliski często mi ostatnio powtarzał "zmień sposób myślenia" A ja się buntowałam. Bo dlaczego mam zmieniać??? Niełatwo zerwać z myśleniem,reagowaniem nawykowym. Ostatnio chyba Sis moja,Damessa wspomniała o Sekrecie. Znałazłam film na YT i obejrzałam. I nie patrząc na natchniony klimat w jakim jest zrobiony,sens do mnie przemówił. 

Nasz umysł jest potęgą. Nasze myśli mają moc.Jeśli myślimy o nieszczęściach-przyciągamy je. Jeśli myślimy o tym co dobre,również to do siebie przyciągamy. 

Więc co wieczór teraz wizualizuję sobie piękny drewniany dom z salą do jogi,z tarasem z widokiem na Mnicha,i siebie prowadzącą tam praktykę :)

Na bazie mojego szczęścia do ludzi w tym roku Los postawił na mojej drodze kilku niezwykle ważnych dla mnie. Współautorów moich zmian. I.,przyjaciel który wszedł zupełnie niespodziewanie w mój świat i stał się poniekąd moim mentorem,dawcą endorfin,wiary w siebie. Aga,mój ulubiony "potwór" ;) Kobieta silna,odważna,odnosząca sukcesy zawodowe,na pozór totalnie inna niż ja,a jednak okazało się że dogadujemy się,uzupełniamy,potrafimy się zaprzyjażnić. Wymieniłysmy chyba z milion smsów ;)

No i mój cudowny kurs,i moja cudowna Justyna która zapewniła mnie że potrafię,że się nadaję. Bez jej wiary nie odważyłabym się. 

W przyszłym roku postanawiam być szczęśliwa. A co!

Wczoraj kardiolog,zresztą ordynator kardiologii w naszym szpitalu skierował mamę na oddział w trybie pilnym. Formalności na sorze na szczęście szybko poszły i została podpięta pod monitor na sali intensywnego nadzoru. Obiecał że w ciągu dwóch tygodni powinni ją ustabilizować i doprowadzić do stanu w którym będzie mogła funkcjonować. 

I teraz znów mam poczucie winy że tak póżno do niego pojechałyśmy,że głupio zaufałam jej stałej lekarce że tak ma być i niewiele można już zrobić.

No ale ważne że już jest pod dobrą opieką,po pracy pojadę do niej i porozmawiam z lekarzem.

Zmęczona jestem,psychicznie i fizycznie. Kiedyś odpocznę. W innym życiu.

Dziś Mikołajki. Mnie jakoś ominął tej nocy. Dobrze że dużą dziewczynką już jestem i nie liczę na to że ktoś mnie uszczęśliwi. Sama szukam swojego szczęścia. 

Jest nim na pewno uczestnictwo w kursie,w miniony weekend był kolejny zjazd,coraz lepiej się tam bawimy,choć gdy jest czas na naukę uczymy się pilnie. I tu muszę złożyć hołd mojej jogince Justynie,dzięki niej naprawdę dużo wiem i dużo umiem,mam doświadczenie w asekurowaniu,w ćwiczeniach w parach,wiem jak pomagać. Wiele osób nigdy nie ćwiczyło z kimś,a to jednak wymaga przełamania barier. 

Życie towarzyskie też nam tam kwitnie,fajna ekipa nam się noclegowo zrobiła,ciekawi ludzie,lubimy ze sobą rozmawiać,mamy podobne poczucie humoru. Na następnym zjeżdzie a jest on już za dwa tyg planujemy imprezę integracyjną między dwoma grupami,mają być tańce i hulanki ;) dobrze że to zjazd wykładowy,w dodatku egzamin jest tylko w sobotę więc w niedzielę możemy jako zombie na zajęciach wystapić :)))

 

 

Płynę z prądem. Dni mijają jeden po drugim a ja jestem jakby gdzieś obok. Niby rejestruję co się dzieje,uczestniczę w wydarzeniach,pracuję,joguję,kuringuję i kwoczę.

Ale nie jestem w stanie sobie przypomnieć czy dane zdarzenie było wczoraj czy tydzień temu. Może miesiąc? Przecież wszystkie dni są takie same.

Ostatnio nawet nie czytam,wolne chwile spędzam układając pasjansa na telefonie. Tracę czas.

Nie lubię końcówki roku,krótkich dni,wszechobecnej szarości,podsumowań i przyrzeczeń że od nowego roku się zmienię.

Chcę zakopać się w ciepłej gawrze mojego łóżka,przytulić mruczącego kota i spać,spać,spać. Aż do czasu gdy wiosenne słońce obudzi mnie obietnicą nowego...

Kolejny weekend w Częstochowie za mną.

Jaki mi tam dobrze!!! Normalnie wagary od życia! Fajni ludzie,świetna ekipa noclegowa nam się zebrała, dobrze się dogadujemy,w sobotę przesiedzieliśmy kilka godzin w knajpce dyskutując na różne tematy. Zupełnie inny świat niż ten mój codzienny. Trochę malutka się czuję przy tych ludziach ale wiem że to kwestia mojego postrzegania. Zawsze jestem zdziwiona gdy okazuje się że ludzie mnie akceptują a nawet lubią ;) Sporo ciepłych słów na swój temat usłyszałam,bezcenne to dla mnie. Zwłaszcza że od kobiet je słyszałam. 

Wierzę w kobiety,w kobiecą solidarność,w siłę kobiet. Nie wiem jak można żyć nie mając przyjaciółek,znajomych,powierniczek. Ale każdy dokonuje własnych wyborów.

3 grudnia kolejny zjazd,już się nie mogę doczekać,nocleg już mamy zaklepany,tylko jeszcze muszę sił nazbierać bo w sobotę padłam na praktyce jak kawka....